مشخص نیست داستان به بهانه‌ی انتقال پیام اخلاقی به وجود آمده باشد یا پیام اخلاقی نوعی مجوز برای تعریف کردن داستان محسوب می‌شود؛ در هر صورت، درس‌های اخلاقی یکی از فراگیرترین عناصر داستانی و مهم‌ترین دلایل وجود داستان هستند و به سختی می‌توان داستانی را یافت که هیچ‌گونه پیام اخلاقی (خواه مثبت، خواه منفی؛ خواه به طور واضح، خواه به طور زیرپوستی) در خود گنجانده نباشد.
بالاخره پیروزی فرا رسید! بدی شکست خورد و مردم نجات پیدا کردن. دیگه خطری کسیو تهدید نمی کنه و قهرمانا آماده ی گرفتن پاداششونن. وقتشه که عشاق دست همو بگیرن و به طرف خورشید در حال غروب قدم بزنن …
…پیروزی فرا رسید؟ پس چرا کسی هورا نمی کشه؟ چرا همه حالشون گرفتست؟ چرا همه دارن در کنار فکر کردن به چیزایی که به دست آوردن، به چیزاییم که از دست دادن، فکر می کنن؟
پادآرمان‌شهر، ویران‌شهر یا مدینه فاسده جامعه‌ای خیالی در داستان‌های علمی-تخیلی است که در آن ویژگی‌های منفی، برتری و چیرگی کامل دارند و زندگی در آن دلخواه هیچ انسانی نیست. چنین جوامعی گونه‌ای دنیای وانفسا و فاجعه انسانی هستند. این جوامع در زمان‌هایی بد و شوم ترسیم می‌شوند که می‌توان آن را دوره بدزمانگی یا دُژگاهی نام گذاشت.
با این تعریف یک جامعه پاد-آرمانی نقطه مقابل و وارونه یک جامعه آرمانی (آرمانشهر یا مدینه فاضله) است. آرمانشهرها جوامعی خیالی هستند که در آنها همه‌چیز مثبت و ایده‌آل است.
ترسیم یک جامعه پادآرمان و بدزمانه توسط نویسندگان آینده‌نگر معمولاً به منظور هشدار به مردم در مورد ادامه یا افزایش چیرگی برخی معضلات اجتماعی صورت می‌گیرد.
آرمانشهر) در زبان‌های غربی (utopia برای نخستین بار توسط تامس مور در سال ۱۵۱۶ در کتابی به همان عنوان بکار گرفته شد. پیش‌تر مفهوم‌های مشابهی از این واژه در آرای فلاسفه یونان باستان (افلاطون و ارسطو) عرضه شده و در فلسفه اسلامی از آن به عنوان «مدینه فاضله» یاد شده است.
آرمان‌شهرخواهی (به انگلیسی: utopianism) عبارت است از دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی درباره یک نظم اجتماعی آرمانی. از روزگار افلاطون تاکنون بسیاری از نویسندگان طرح جامعه‌های آرمانی ریخته‌اند و همچنین بسیاری از گروه‌های دینی و بهبودخواهان سیاسی در اروپا کوشش‌هایی برای برپاکردن جامعه‌های آرمانی کرده‌اند.
معرفی فرهنگ و هنر کشور ها یکی از وظایف مهم سینما به عنوان یک رسانه است. و تقریبا تمامی هنرمندان جهان همواره در تلاشند تا هنرهای معاصر خود را به ملت خود و دیگر ملت ها معرفی کنند. صنعت انیمیشن سازی کشور ژاپن نیز در همین راستا همواره در تلاش بوده تا با ساختن مجموعه های انیمیشنی این هنر های زیبا و جذاب را که بعضا گاهی اوغات در دنیای مدرنیته و تکنولوژی امروزه در حال فراموشی هستند را دوباره احیا کنند. تلاشی که متاسفانه امروزه در کشور ما که یکی از قطب های فرهنگ و هنر در جهان می باشد کاملا نادیده گرفته می شود.
این عصر، عصر تکنولوژی و ارتباطات است. این جمله ای می باشد که بدون شک به گوش همگی ما خورده است. امروزه ما در دنیایی زندگی می کنیم که تکنولوژی در آن حرف اول را می زند و تکنولوژی روز به روز در دنیای ما در حال پیشرفت می باشد.
از ساخت ابر کامپیوترهای به کوچکی دکمه لباس تا ساخت ایستگاه های فضایی و سفر به کرات دیگر. پس می توان گفت که جمله بالای من کاملا درست است ما در عصر تکنولوژی زندگی می کنیم اما تکنولوژی که در آینده ای نه چندان دور حتی پیشرفتش از قوه ی تخیل ما نیز فراتر خواهد رفت. دنیای آینده مطمئنا دنیای حکمرانی ربات ها و کامپیوترهاست، دنیایی که زندگی در آن بدون این ها تقریبا برای انسان ها غیر ممکن است. قطعا زندگی در دنیایی بدون تکنولوژی کمی غیر واقعیست و همچنین دوری از خطرات و معضلات زندگی در چنین جامعه ای تکنولوژی محور نیز غیر قابل اجتناب است.
اینفوگرافی حمله به متعلقات هفت گانه ایمان انیمه فیری تیل
اینفوگرافی حمله به متعلقات هفتگانه ایمان انیمه کیمیاگر تمام فلزی
اینفوگرافی حمله به متعلقات هفتگانه ایمان انیمه حمله به تایتان ها
