شهری که تنها من در آن گم شدم
انسان ذاتا موجودی اجتماعی است و همین اجتماعی بودن اوست که باعث می شود نسبت به دنیای اطراف خود مخصوصا انسان هایی که با آنان در یک اجتماع زندگی می کند بی توجه نباشد. این انسان های اطراف ما می توانند یک رهگذر عادی در یک روز معمولی باشند که در کنار خیابان منتظر سبز شدن چراغ عابر پیاده هستند تا از آن عبور کنند یا دوست ما باشند یا فقط یک همکلاسی از دوران کودکی ما. به خاطر همین توجه ما نسبت به دنیای پیرامونمان است که می توانیم متوجه شویم که دنیا در حال تغییر است و اتفاقات زیادی در این دنیا پشت سر هم در حال رخ دادن هستند. همانند انسان های که از کنارمان می گذرند، انسان های که هر کدام داستانی برای خود دارند، داستان هایی از جنس خود ما، داستان های شاد یا غمگین، تلخ یا شیرین.
- ۴ نظر
- ۱۱ شهریور ۹۶ ، ۱۶:۳۷