پیچش داستانی

پیچش داستانی به تغییر در روند یا نتیجه مورد انتظار جریان یک رمان، فیلم، سریال تلویزیونی، کمیک، بازی کامپیوتری یا هرگونه دیگری از روایت می‌گویند. پیچش داستانی روش مناسبی برای سرگرم نگه داشتن مخاطبین و جذابیت بیشتر داستان می‌باشد. گاهی اوقات پیچش‌ها قابل پیشبینی هستند.

هنگامی که پیچش داستانی انتهای یک داستان رخ دهد، مخصوصا اگر دیدگاه مخاطبان را پیرامون حوادث قبلی داستان عوض کند، تحت عنوان پایان غافلگیر کننده شناخته می‌شود.

از آنجا که بعضی داستان‌ها بر روی پیچش‌های داستانی بنا می‌شوند، اغلب گمان می‌رود فاش کردن آن‌ها در یک فیلم یا داستان از جذابیت آن می‌کاهد، گر چه یک تحقیق خلاف آن را نشان می‌دهد.

پست مدرنیسم

من به مَنِش پست مدرن این‌جوری نگاه می‌کنم: یه مردی عاشق یه زن تحصیل‌کردست و می‌دونه که نمی‌تونه بهش بگه «من دیوانه‌وار عاشق توئم.»، چون این مرد می‌دونه که این زن می‌دونه (و این زن می‌دونه که این مرد می‌دونه) این جمله قبلاً توسط باربارا کارتلند نوشته شده. با این حال هنوزم یه راه‌حل وجود داره. این مرد می‌تونه بگه: «همون‌طور که باربارا کارتلند می‌گه، من دیوانه‌وار عاشق توئم.»

اومبرتو اکو

پیام اخلاقی

مشخص نیست داستان به بهانه‌ی انتقال پیام اخلاقی به وجود آمده باشد یا پیام اخلاقی نوعی مجوز برای تعریف کردن داستان محسوب می‌شود؛ در هر صورت، درس‌های اخلاقی یکی از فراگیرترین عناصر داستانی و مهم‌ترین دلایل وجود داستان هستند و به سختی می‌توان داستانی را یافت که هیچ‌گونه پیام اخلاقی‌ (خواه مثبت، خواه منفی؛ خواه به طور واضح، خواه به طور زیرپوستی) در خود گنجانده نباشد.

پایان تلخ و شیرین

بالاخره پیروزی فرا رسید! بدی شکست خورد و مردم نجات پیدا کردن. دیگه خطری کسیو تهدید نمی کنه و قهرمانا آماده ی گرفتن پاداششونن. وقتشه که عشاق دست همو بگیرن و به طرف خورشید در حال غروب قدم بزنن …

…پیروزی فرا رسید؟ پس چرا کسی هورا نمی کشه؟ چرا همه حالشون گرفتست؟ چرا همه دارن در کنار فکر کردن به چیزایی که به دست آوردن، به چیزاییم که از دست دادن، فکر می کنن؟

پاد آرمانشهر

پادآرمان‌شهر، ویران‌شهر یا مدینه فاسده جامعه‌ای خیالی در داستان‌های علمی-تخیلی است که در آن ویژگی‌های منفی، برتری و چیرگی کامل دارند و زندگی در آن دلخواه هیچ انسانی نیست. چنین جوامعی گونه‌ای دنیای وانفسا و فاجعه انسانی هستند. این جوامع در زمان‌هایی بد و شوم ترسیم می‌شوند که می‌توان آن را دوره بدزمانگی یا دُژگاهی نام گذاشت.

با این تعریف یک جامعه پاد-آرمانی نقطه مقابل و وارونه یک جامعه آرمانی (آرمان‌شهر یا مدینه فاضله) است. آرمانشهرها جوامعی خیالی هستند که در آنها همه‌چیز مثبت و ایده‌آل است.

ترسیم یک جامعه پادآرمان و بدزمانه توسط نویسندگان آینده‌نگر معمولاً به منظور هشدار به مردم در مورد ادامه یا افزایش چیرگی برخی معضلات اجتماعی صورت می‌گیرد.

آرمان شهر (اتوپیا)

آرمان‌شهر) در زبان‌های غربی (utopia برای نخستین بار توسط تامس مور در سال ۱۵۱۶ در کتابی به همان عنوان بکار گرفته شد. پیش‌تر مفهوم‌های مشابهی از این واژه در آرای فلاسفه یونان باستان (افلاطون و ارسطو) عرضه شده و در فلسفه اسلامی از آن به عنوان «مدینه فاضله» یاد شده است.

آرمان‌شهرخواهی (به انگلیسی: utopianism) عبارت است از دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی درباره یک نظم اجتماعی آرمانی. از روزگار افلاطون تاکنون بسیاری از نویسندگان طرح جامعه‌های آرمانی ریخته‌اند و همچنین بسیاری از گروه‌های دینی و بهبودخواهان سیاسی در اروپا کوشش‌هایی برای برپاکردن جامعه‌های آرمانی کرده‌اند.

خلق موسیقی موفق برای انیمیشن

مطلب زیر گفته های چهار آهنگساز پرکار درباره درگیریهای خلاقانه ای است که یک آهنگساز در رابطه با خلق موسیقی انیمیشن با آن روبرو است

این چهار هنرمند دنیس م. هنیگان Denis M. Hannigan، دان گریدی Don Grady، جودی گری Jody Gray و جیمز ل. ونابل James L. Venable توصیه ها و تجربیات خود را در اختیار آهنگسازان، طراحان، کارگردانان و تهیه کنندگان قرار داده اند.

به احتمال زیاد هنگامی که یک صحنه از فیلم یا برنامه تلویزیونی ما را به خنده یا گریه وادارد، یک قطعه موسیقی هم آنرا همراهی میکند. موسیقی ابزاری اساسی است که فیلمسازان برای ایجاد یک حال و هوای خاص، جا انداختن یک شخصیت و پیش بردن یک صحنه از آن استفاده میکنند. موسیقی برای انیمیشن شرایط و مقررات خاص خود را می طلبد و این چهار آهنگساز در گفتگویی با مجله

نقد انیمه Shouwa Genroku Rakugo Shinjuu

 

معرفی فرهنگ و هنر کشور ها یکی از وظایف مهم سینما به عنوان یک رسانه است. و تقریبا تمامی هنرمندان جهان همواره در تلاشند تا هنرهای معاصر خود را به ملت خود و دیگر ملت ها معرفی کنند. صنعت انیمیشن سازی کشور ژاپن نیز در همین راستا همواره در تلاش بوده تا با ساختن مجموعه های انیمیشنی این هنر های زیبا و جذاب را که بعضا گاهی اوغات در دنیای مدرنیته و تکنولوژی امروزه در حال فراموشی هستند را دوباره احیا کنند. تلاشی که متاسفانه امروزه در کشور ما که یکی از قطب های فرهنگ و هنر در جهان می باشد کاملا نادیده گرفته می شود.

نقد انیمه Ghost in the Shell

این عصر، عصر تکنولوژی و ارتباطات است. این جمله ای می باشد که بدون شک به گوش همگی ما خورده است. امروزه ما در دنیایی زندگی می کنیم که تکنولوژی در آن حرف اول را می زند و تکنولوژی روز به روز در دنیای ما در حال پیشرفت می باشد.

از ساخت ابر کامپیوترهای به کوچکی دکمه لباس تا ساخت ایستگاه های فضایی و سفر به کرات دیگر. پس می توان گفت که جمله بالای من کاملا درست است ما در عصر تکنولوژی زندگی می کنیم اما تکنولوژی که در آینده ای نه چندان دور حتی پیشرفتش از قوه ی تخیل ما نیز فراتر خواهد رفت. دنیای آینده مطمئنا دنیای حکمرانی ربات ها و کامپیوترهاست، دنیایی که زندگی در آن بدون این ها تقریبا برای انسان ها غیر ممکن است. قطعا زندگی در دنیایی بدون تکنولوژی کمی غیر واقعیست و همچنین دوری از خطرات و معضلات زندگی در چنین جامعه ای تکنولوژی محور نیز غیر قابل اجتناب است.

نقد انیمه One Punch Man

قهرمان چیست؟ واژه قهرمان در قدیم پیشتر به مبارزان و جنگجویان نسبت داده می شده است ، انسان های قوی و قدرت مند که دارای خصایص خاصی نیز بودند.اما امروزه تعریف قهرمان و قهرمان پروری دستخوش تغییرات بسیار زیادی شده است.

چرا انسان ها به قهرمان نیاز دارند؟ در بررسی تاریخ و فرهنگ ملل مختلف متوجه می شویم که قهرمانان معمولا ساخته ذهن جامعه فرومایه و تهی دست بوده اند. مردمانی که به علت محدودیت های بسیار در جامعه و نداشتن قدرت برای بهتر کردن وضعیت زندگی خود قهرمانان را می ساخته اند ، قهرمانانی که جای آنان را می گیرند و به جای آنان خواسته ها، آرزوها و ضعف هایشان را برآورده می کنند به تعبیری بت های که انسان های می سازند و پرستششان می کنند . می توان گفت انسان ها به قهرمان احتیاج دارند فردی که آرزوها و خواسته های خود را به او نسبت دهند و وی تجلی تمام این ارزوها و خواسته ها باشد ، انسانی قوی ، شکست ناپذیر، مهربان ، زیبا و ... و تمامی خصایصی که به قهرمان ها نسبت داده می شود که گاهی مافوق انسانی نیز هستند.