نقد فیلم Free Guy

فیلم مرد آزاد را باید گیمری‌ترین فیلم دنیای سینما دانست. اثری که از همان روزهای ابتدایی ساختش نظرات مثبت بسیاری را به خود جلب کرد و صدالبته بیشتر این نظرات از سوی کسانی بود که بازی‌های ویدئویی انجام می‌دادند. زیرا در سال‌های اخیر فیلم‌های زیادی با اقتباس از دنیای گیم ساخته شده‌اند اما هیچکدام موفق نبودند. همراه ما باشید با نقد فیلم مرد آزاد.

فیلم مرد آزاد ترکیبی از دنیای سینما و گیم است. ترکیبی که در سال‌های اخیر با حضور موفق بازی‌های ویدئویی در اوقات فراغت مخاطبان، سینما را به این فکر انداخت تا از ظرفیت این صنعت در جهت جذب مخاطب استفاده کند. پس می‌توان گفت که فیلم مرد آزاد تنها هدفش جذب مخاطبان گیم به سوی سینماست، هدفی که فیلم موفق به انجامش شده است.

نقد سریال Squid Game

سریال «Squid Game» محصول جدید شبکه نتفلیکس است. سریالی کوتاه که مرز هیجان و خطر را در می‌نوردد تا روایتی را برای مخاطب تعریف کند که او را میخکوب خودش کند. سریال، داستان طمع انسانی برای رسیدن به ثروت است که باعث می‌شود که آدمی از یک مخلوق والا به پست‌ترین حالت ممکن خود نزول کند. همراه ما باشید با نقد سریال بازی مرکب.

سریال جدید نتفلیکس که این روزها تبدیل به پر‌بیننده‌ترین اثر این VOD تبدیل شده است یک ایده تکراری را با پرداختی جذاب به مخاطب خود ارائه می‌کند. ارائه‌ای که نشان می‌دهد حتی تکراری‌ترین ایده‌های سینمایی نیز اگر به خوبی پرداخت شوند می‌توانند بسیار تاثیرگذار باشند. سریال بازی مرکب مثالی خوب برای همین موضوع است.

نقد فیلم منصور

فیلم «منصور» را باید اثری شاخص در میان آثار سینمایی دانست که شخصیت‌های تاثیرگذار معاصر ایران را سوژه خود کرده‌اند. اما منصور نه به سبب سوژه قرار دادن شهید «منصور ستاری» فرمانده نیروی هوایی ارتش، بلکه به سبب نگاه اصولی که به شخصیت‌پردازی و ساخت یک کاراکتر قابل پذیرش در سینمای ایران دارد، باید مورد تحسین واقع شود. همراه ما باشید با نقد فیلم منصور.

ساخت آثار سینمایی با محوریت هشت سال جنگ تحمیلی در سال‌های گذشته باعث شده است تا سینما از منظر دیگری به این واقع تلخ اما افتخار آفرین نگاهی بیاندازد. ساخت آثاری همچون «چ»، «تنگه ابوغریب» و «ماجرای نیمروز: رد خون» تلاش‌های هستند که جنگ را این بار از نگاه فیلم‌سازان دهه نود شمسی ببینند و نه نگاه سینمای دفاع مقدسی که در دهه شصت جاری بود.

نقد انیمیشن Encanto

انیمیشن «Encanto» پرنسس جدید دیزنی را به مخاطبان معرفی می‌کند. پرنسسی کلمبیایی که در خانواده‌ای جادویی متولد می‌شود اما جادو ندارد. قصه‌ای پر از هیجان و رنگ‌های جذاب که با موسیقی خود، شما را به جهان جدید دیزنی می‌برد. جهانی که قرار است در آن با خانواده‌ای همراه شوید که وظیفه آن‌ها کمک به دیگران است، اما چه کسی به آن‌ها کمک می‌کند. همراه ما باشید با نقد انیمیشن افسون.

والت دیزنی و پرنسس‌های محبوبش به اندازه کافی در سراسر جهان شناخته شده هستند. پرنسس‌هایی که از اولین آن‌ها در انیمیشن «Cinderella» آغاز شد و تا آخرین آن‌ها در انیمیشن «Raya and the Last Dragon» ادامه یافت. حال استودیو انیمیشن‌سازی دیزنی تنها بعد از گذشت چند ماه از رونمایی آخرین پرنسس خود، به سراغ پرنسس دیگری رفته است.

نقد فیلم I Shall Live By Myself

فیلم «I Shall Live By Myself» اثری قابل تامل از سینمای معناگرای ژاپن است. فیلم شما را درگیر سوژه خود، یعنی پیرزنی تنها می‌کند که در حال گذراندن زندگی است. زندگی که در تنهایی به سر می‌شود و این تنهایی دلیلی است تا ما با او وارد جهان خاطراتش شویم. جهان خاطراتی که از پس ذهن او به آن خواهیم نگریست. همراه ما باشید با نقد فیلم به تنهایی به زندگی ادامه می دهم.

سینمای ژاپن در سال‌های گذشته آثار شاخصی را به مخاطبان جهانی عرضه کرده است. آثاری همچون « Shoplifters» که نگاهی جدید نسبت به جامعه ژاپن و به خصوص بحث سالمندی دارد. زیرا جامعه ژاپن به سرعت در حال حرکت به سوی جامعه‌ای متشکل از افرادی با سن بالاست. جامعه‌ای که در آن دبستان‌ها بسته می‌شوند و خانه‌های سالمندان جایگزین آن‌ها شده‌اند.

نقد انیمه Belle

انیمیشن جدید مامورو هوسودا، به نام «Belle» را می‌توان ادامه‌ای ‌بر آثار قبلی او در خصوص دنیای مجازی دانست. اثری که بی‌ارتباط به «Summer Wars» انیمیشنی که خود او در سال 2009 آن را ساخته است، نیست. هوسودا در جنگ‌های تابستانه جهان متاورسی را به تصویر می‌کشد که در سال 2021 مارک زاکربرگ ایده ساخت آن را داده است.

جهان متاورس دنیایی مجازی است که ریشه در ذهن آدمی دارد. جهانی دیجیتالی که انسان‌ها با آواتارهای خود در آن کار، زندگی و فعالیت می‌کنند. هرچند که این جهان رویاگونه آن چنان که فکر می‌کنیم، جهانی شبیه به بهشت عدن نیست. بلکه مشکلات بسیاری نیز دارد که باز تعریف هویت در آن تنها یکی از هزاران سوالی است که درباره این جهان پرسیده خواهد شد.

تطهیر خاندان سلطنتی با فیلم جدید کریستین استوارت

یادداشت بنده درباره فیلم اسپنسر در روزنامه فرهیختگان

فیلــم «اسپنسر» را بایـــد پروپاگاندای دستگاه رسانه‌ای خاندان سلطنتی بریتانیا برای تطهیر چهره تاریک این خانواده دانست؛ فیلمی سیاسی که قرار نیست چیزی به شما بیفزاید، بلکه قرار است تغییری در نگاه شما نسبت به یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های این خانواده ایجاد کند. آن هم ماجرای مرموز مرگ پرنسس دایانا، همسر شاهزاده ریچارد و مادر شاهزاده هری و ویلیام.

پرنسس دایانا که خود از اشراف‌زادگان ولز به‌حساب می‌آمد طی ازدواجی پر از حواشی با شاهزاده ریچارد، جزء دربار سلطنتی انگلستان شد. دایانا از همان ابتدای ورودش به‌واسطه فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی بسیاری که داشت تبدیل به فردی رسانه‌ای در دهه 1980 انگلستان شد. به‌گونه‌ای که رد پای حضور او در مراسم فرهنگی و اجتماعی بسیار مورد توجه رسانه‌ها قرار می‌گرفت.

اهل جهنم برخواسته‌اند

یادداشتی درباره سریال جدید نتفلیکس با نام اهل جهنم در روزنامه فرهیختگان

فیلم قطار بوسان برندی مشهور برای سینمای کره‌جنوبی است. فیلمی زامبی محور که با انتشارش در سال 2016 باعث شد تا ژانر وحشت ارتقا جدیدی در کشور کره پیدا کند. یون سانگ هو کارگردان این فیلم بعد از ساخت قطار بوسان، نشان داد که سینمای وحشت را خوب می‌شناسد. سینمایی که مخاطب را بر روی صندلی خود از ترس میخکوب می‌کند.

حال این کارگردان مشهور کره‌ای با همکاری نتفلیکس به سراغ ساخت مینی سریالی شش قسمتی رفته است. سریالی که همچون آثار قبلی او رگه‌هایی از ژانر وحشت را دارد اما موضوع آن کاملا متفاوت است. موضوع سریال درباره مفهومی برگرفته از ادبیات دینی است. مفهومی که در آن جنایتکاران توسط فرشته مرگ حکم مرگ خود را دریافت می‌کنند.

پیامبری با کتاب دن‌کیشوت

یادداشت بنده درباره فیلم پلتفرم در روزنامه فرهیختگان

سال ۲۰۱۹ چند فیلم مهم و تاثیرگذار راجع‌به نظام سرمایه‌داری روی پرده‌های سینما داشت. این اتفاق پس از آن رخ داد که از جنبش ضدسرمایه‌داری در هامبورگ تا جلیقه‌زردهای فرانسه و پس از آن تجمعات ضد نئولیبرالیسم در شیلی، اتفاقات فراوانی باعث شدند که جهان به‌واقع نشان بدهد از یکه‌تازی این سیستم طی سه دهه اخیر خسته شده است. اما پس از کرونا و درگیر شدن جهان با مسائل دیگری مثل ترامپ و اقران و امثال او در بعضی کشورهای دیگر، به هر ترتیبی که بود سینما هم از زیر بار پرداختن به این موضوع شانه خالی کرد، بی‌اینکه قضیه حل شده باشد.

چند وقت پیش سریال «بازی مرکب» به شکل غافلگیرکننده‌ای توجهات بسیاری را در جهان به خود جلب کرد. با اینکه نقش پخش‌کننده مهم و بزرگی مثل نتفلیکس را می‌توان در این استقبال موثر دانست، اما این مجموعه نسبت به سایر آثار خود نتفلیکس هم به شکلی غافلگیرکننده موردتوجه قرار گرفت. این نشان می‌داد که تب ضدسرمایه‌داری در دنیا هنوز سرد نشده و اگر سینما به آن نمی‌پردازد، از کم‌کاری یا سیاستگذاری‌های خاص بالادستی است. به این بهانه به فیلم پلتفرم بازگشتیم که دو سال پیش و در اوایل همه‌گیری کرونا منتشر شد و به‌دلیل موضوع آن که به نظام طبقاتی می‌پرداخت، تفاسیر فراوانی را به‌همراه داشت. این آخرین فیلم مهم و موردتوجهی بود که طی سال‌های اخیر در سینما راجع‌به نظام سرمایه‌داری ساخته شده است.

چه شد که کتاب نخواندیم؟

بخشی از یادداشت من درباره صنعت چاپ و نشر در حوزه کودک و نوجوان که این روزها حال خوشی ندارد. چرا که فرزندان ما و نسل‌های آینده این کشور در حال حاضر نه تنها با کتاب همراه نیستند بلکه از آن فرار نیز می‌کنند. همه این اتفاقات نیز به این خاطر است که سرانه مطالعه کتاب و مشتقات آن به خصوص کمیک و کتاب‌های مصور جایگاهی در سبد فرهنگی خانوار ایرانی ندارند. سبدی که این روزها حتی در بودنش نیز شک و شبهه وجود دارد.

"سرانه مطالعه برای هر جامعه ای اهمیت دارد، زیرا نشان دهنده آن است که مردم در یک جامعه به چه میزان از وقت خود را صرف یادگیری و آگاهی می‌کنند. متاسفانه سرانه مطالعه در کشور ما بسیار پایین‌تر از سایر کشورهای توسعه یافته است. به گونه‌ای که طبق آمار مرکز آمار ایران سرانه مطالعه ایرانیان بالای 15 سال در سال 1399 تنها 16 دقیقه در روز است.

عدد بسیار پایینی که با محاسبه‌ای ساده می‌توان فهمید که تا چه اندازه ما ایرانیان کتاب نخوان هستیم. اما مشکل از کجاست؟ مشکل از عدم فرهنگ‌سازی کتاب خوانی در سنین پایه است. آمار 16 دقیقه در روز مطالعه برای افراد بالای 15 سال است و می‌توان گفت این آمار در سنین پایین‌تر شاد کمی کمتر یا بیشتر باشد. این درحالی است که این آمار برای سنین پایه باید چندیدن برابر باشد."

-ماهنامه فرهنگی سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع)-