نقد سریال Squid Game

سریال «Squid Game» محصول جدید شبکه نتفلیکس است. سریالی کوتاه که مرز هیجان و خطر را در می‌نوردد تا روایتی را برای مخاطب تعریف کند که او را میخکوب خودش کند. سریال، داستان طمع انسانی برای رسیدن به ثروت است که باعث می‌شود که آدمی از یک مخلوق والا به پست‌ترین حالت ممکن خود نزول کند. همراه ما باشید با نقد سریال بازی مرکب.

سریال جدید نتفلیکس که این روزها تبدیل به پر‌بیننده‌ترین اثر این VOD تبدیل شده است یک ایده تکراری را با پرداختی جذاب به مخاطب خود ارائه می‌کند. ارائه‌ای که نشان می‌دهد حتی تکراری‌ترین ایده‌های سینمایی نیز اگر به خوبی پرداخت شوند می‌توانند بسیار تاثیرگذار باشند. سریال بازی مرکب مثالی خوب برای همین موضوع است.

اتاق فرار کره‌ای

سریال ایده اتاق فرار را که پیشتر در آثار سینمایی زیادی همچون «Escape Room» یا «la habitation de Fermat» استفاده شده است دوباره به کار می‌برد. البته این به کار بردن تفاوت‌هایی نیز دارد، به طور مثال سریال مفهوم اتاق فرار را که کاملا غربی است جایگزین بازی‌های بومی می‌کند که جزو فرهنگ کره‌ای‌ها به حساب می‌آید.

بازی‌هایی که امروزه تقریبا با ورود تکنولوژی به فراموشی سپرده شده‌اند اما سریال بازی مرکب دوباره آن‌ها را برای نسل جوان‌تر یادآوری می‌کند. یادآوری که نه تنها خسته کننده نیست بلکه همراه با ارائه‌ای جذاب و هیجان‌انگیز بوده که جنسش از همان جنس بازی اتاق فرار است. منتهی اینبار بازیکنان برای نجات جان خود و دوستانشان بازی نمی‌کنند، بلکه برای طمعشان می‌جنگند.

سریال بازی مرکب را «Hwang Dong-hyuk» کارگردانی کرده است. کارگردان کره‌ای که خود فیلمنامه سریال را نیز به نگارش درآورده است. کارگردانی که آثار درخشانی همچون «Silenced»، «Miss Granny» و «The Fortress» را ساخته تا برای مخاطبان کره‌جنوبی نامی آشنا باشد. اما ساخت سریال بازی مرکب نام این کارگردان را جهانی نیز کرده است.

نتفلیکس و سریال‌های کره‌ای

روند جهانی‌سازی که نشان داده که چرا نتفلیکس در صنعت سریال سازی کره‌جنوبی سرمایه‌گذاری بسیاری انجام داده است. سریال بازی مرکب در حال حاضر رکورددار استریم یا بازدید سریال در سایت نتفلیکس را از آن خود کرده است. این یعنی استقبال مخاطبان از این دست سریال‌های کره‌ای بسیار بالاست و نتفلیکس نیز به خوبی این نکته را می‌داند.

زیرا کیفیت فنی خوب در کنار داستان و روایت جذاب و غنی نکات اساسی هستند که سریال‌های کره‌جنوبی نشان داده‌اند در استفاده از آن‌ها به درجه استادی رسیده‌اند. گواه این نکته نیز آثار دیگری هستند که شبکه نتفلیکس با مشارکت صنعت سریال سازی کره‌جنوبی ساخته است؛ آثاری همچون «Sweet Home»، «D.P» و «Kingdom».

آثار خوش ساختی که نه تنها در کره بلکه در جهان نیز مخاطبان خود را پیدا کرده‌اند. حال نتفلیکس بعد از این تجارب موفق به سراغ ساخت سریال کره‌ای موفق دیگری آمده است. سریالی که مفهوم ارائه شده در لایه‌های داستانی آن تهی و خالی همچون آثار غربی نیست. بلکه سعی دارد تا در پشت قصه خود نقدهای جدی را به ذات انسانی وارد کند.

به بازی مرکب خوش آمدید

فیلم با نمایش زندگی مردی آغاز می‌شود که دچار مشکلات مالی بسیار است. مشکلاتی که باعث از هم پاشیده شدن زندگی او شده است. اما ملاقات سونگ گی هون با بازی «Lee Jung-jae» (بازیگر فیلم ترور) با یک فرد مرموز و سپس انجام یک بازی کره‌ای وی را وارد یک ماجراجویی خطرناک می‌کند. ماجراجویی که سونگ گی نه به خاطر ترس یا اجبار بلکه به خاطر طمع ثروت وارد آن می‌شود.

سونگ گی به همراه ۴۵۵ نفر دیگر وارد مسابقات مرگ آوری می‌شوند که در آن باید مجموعه‌ای از بازی‌های قدیمی کره‌ای را انجام دهند. بازی‌هایی که اگر با موفقیت به اتمام برسانند می‌توانند صاحب ثروت زیادی شوند ولی اگر شکست بخورند، مرگ در انتظار آن‌هاست. حال سونگ هی به همراه دوست دوران بچگی خود که او نیز دچار مشکلات مالی است، این بازی را آغاز می‌کنند.

بازی به خاطر طمع

سریال دو نکته اساسی را به مخاطب خود گوشزد می‌کند. ابتدا طمع انسانی را به رخ بیننده می‌کشد. طمعی که بعد از پایان بازی اول و مرگ بیش از نصفی از بازیکنان به سراغ باقی شرکت‌کنندگان می‌آید. زیرا به آن‌ها اجازه داده می‌شود تا از بازی خارج شوند ولی هیچ پولی دریافت نکنند یا در بازی بمانند، خطر مرگ یا کشتن بقیه را قبول کنند و ثروتمند شوند.

انتخابی که همه بازیکنان با وجود آگاهی از خطر مرگ انجام می‌دهند تا به ثروت دست یابند. سریال همین رذیلت اخلاقی انسان‌ها را به عنوان عاملی معرفی می‌کند که پایه و اساس این بازی خطرناک را جلو می‌برد. رذیلتی که در انتها نقض نیز می‌شود و ما خواهیم دید که همچنان انسان‌هایی هستند که نخواهند روح خود را به خاطر طمع بفروشند.

نقدی بر سرمایه‌داری

نکته بعدی که سریال بر آن دست می‌گذارد نقد سرمایه‌داری است. بازی مرکب را گروهی از ثروتمندان در سراسر جهان ترتیب داده‌اند تا سرگرم شوند. سرگرمی که با توجه به صحبت‌های گرداننده بازی این گونه تفسیر می‌شود که اگر ثروت زیاد داشته باشی به جایی خواهی رسید که دیگر آن ثروت نمی‌تواند تو را سرگرم کند.

زیرا همه غذاهای خوشمزه جهان را تست کردی، به همه جهان سفر کردی و همه سرگرمی‌های جهان را انجام دادی اما همچنان حس می‌کنی که پوچ هستی. پس برای برطرف کردن این حس پوچی و سرگرم شدن دوباره این بازی را به راه انداختیم تا دوباره حس سرگرم شدن را تجربه کنیم. این صحبت گرداننده اصلی بازی تعریف نظام سرمایه‌داری غربی است.

گلادیاتورهای نوین

نظامی که تنها به دنبال سرگرم کردن قشر ثروتمند و پرنفوذ در جهان است و باقی انسان‌ها برای آن‌ها حکم گلادیاتورهایی را دارند که باید در میدان نبرد همدیگر را بکشند تا آن‌ها سرگرم شوند. برای همین است که می‌توان سریال بازی مرکب را تصویری مدرن شده از نبرد گلادیاتورها در روم باستان دانست. بازیکنان همان گلادیاتورها هستند و محل بازی همان کولوسئوم در شهر رم است.

شاید برای همین باشد که مخاطبان سریال بازی مرکب اینچنین از این اثر استقبال کرده‌اند. زیرا ما مخاطبان نیز در این نبرد گلادیاتورها دخیل هستیم. ما همان تماشاچیانی هستیم که در کناره میدان نبرد نشسته‌ایم، خوراکی می‌خوریم و با هیجان منتظر نبرد گلادیاتورها و مرگ آن‌ها هستیم تا هیجان خود را تخلیه کنیم.

چرخه‌ای بی‌پایان که همچون تاریخچه سی ساله بازی درون سریال ادامه‌دار است و انتهایی برای آن وجود نخواهد داشت. پس سریال بازی مرکب را حتما ببینید، زیرا در ابتدا نظر شما را نسبت به صنعت سریال‌سازی کره‌جنوبی کاملا عوض می‌کند و دوما شما را در سرگرمی و هیجانی فرو می‌برد که در باقی آثار سینمایی با موضوع اتاق فرار پیدا نخواهید کرد. با تشکر از همراهی شما در نقد سریال بازی مرکب.

منبع: مجله نقد فیلم‌گردی