داستان‌پردازی : فکر کنید که دارید به زندگی عادی و گاهی کسل کننده خودتون ادامه می دید که ناگهان در یک روز که قرار بود مثل بقیه روز ها عادی باشه در راه مدرسه شاهد مبارزه دو نفر خواهید بود که دارن از قدرت های عجیبی که تا به حال در انیمه ها و بازی های ویدئویی دیده بودید استفاده می کنید و از اون بدتر یه سری زامبی هم در اطرافتون ظاهر میشن و حالا شما هستید و این اتفاق عجیب و غریب و بدتر از همه این که حالا شما تبدیل شدید به یکی از شخصیت های بازی های نقش افرینی !!!!!
اگه از شما بخوان که آینده رو در ذهن خود مجسم کنید به نظرتون آینده چه شکلی خواهد بود منظورم 10 یا 20 سال آینده نیست منظورم قرن های بعدی هستش ؟
مطمئن هستم که بیشتر شما تجسمی که از آینده دارید شباهت های بسیاری با آینده ای که در فیلم های علمی و تخیلی نشان داده می شود دارد به نظرتون چرا ؟ چون ما به خودی خود نمی توانیم هیچ تصویری از آینده داشته باشیم چون از آینده خبر نداریم پس مجبوریم خیال پردازی کنیم . این خیال پردازی ها یا جنبه واقعیت دارند مثل سفر انسان به مریخ و سکونت در آن که با علم امروزه به بخشی از آن مثل فرستادن ربات کاوشگر دست پیدا کردیم . پس شاید بتوانیم در آینده حتی در مریخ زندگی هم کنیم یا حتی ساخت ربات های عظیم جسته و مبارز که بتوانیم با آن ها به جنگ دشمنان بریم که باز هم با توجه به ساخت و پیشرفت روز به روز علم رباتیک به نظر دست یافتنی می باشد اما برخی از این خیال پردازی ها هیچ مثال واقعی ندارند و می توان گفت فقط زایده فکر و خیال کسانی است که آینده را در آثار نمایشی برای شما ترسیم می کنند مثل دنیایی که در فیلم آواتار جیمز کمرون دیدیم با آن حیوانات عجیبش یا حمله موجودات فضایی که مثل هشت پا هستن و از این قبیل وقایع . پس واقعا نمی توان با قطعیت کامل گفت که آینده همان چیزی است که در تلویزیون به ما نمایش می دهند .
تا حالا فکر کردید اگه یه روز بهتون بگن که کلاسی که توی اون درس می خونید انتخاب شده تا درش یاد بگیرید چگونه معلمتون رو بکشید چه واکنشی از خود نشون می دید مطمئنم خیلی خوشحال می شوید ! خیلی
می دونید صنعت و دنیای انیمه یه فرق خیلی بزرگی با دنیای واقعی داره اینم اینه که مرز و حدودی نداره و شما می تونید هر چه قدر که دلتون می خواد خیال پردازی کنید . مطمئنا وجود یک کلاس که دانش آموزانش در آن یاد بگیریند که چگونه انسان بکشند هم یکی از این خیال پردازی ها در دنیای انیمه است اما نه من بهتون می گم که وجود یک همچین کلاسی به هیچ وجه خیال پردازی نیست بلکه کاملا واقعیت دارد. واقعیتی که نه تنها وجود دارد بلکه دانش آموزان بسیار زیادی هم در ان درس می خوانند و یاد می گیرند چگونه آدم بکشند !
این که انسان تبدیل به یک ماشین کشتار جمعی شود مطمئنا چیزی نیست که در طی یک شب تا صبح رخ دهد این که شما یاد بگیرید چگونه بکشید ، چگونه نقشه قتل طراحی کنید ، با چه تجهیزاتی این کار را انجام دهید و ...
همه این ها نیاز به آموزش دارد و این آموزش ها را فقط در کلاس آدم کشی می توان فرا گرفت.
وقتی برای اولین بار معرفی این انیمه رو دیدم با خودم گفتم که دوباره شاهد یک انیمه کمدی دیگه هستیم و همین طور هم شد . انیمه کوکوری سان یکی از انیمه های کمدی محبوب فصل پاییز شد و تونست مخاطبان زیادی رو به خودش جذب بکنه و از نظر من یه شاهکار به حساب میاد .
بر خلاف همیشه که من انیمه های کمدی رو به صورت طنز نقد می کردم اما برای این انیمه به این صورت عمل نمی کنم و می خوام کمی عمیق تر و ریشه ای به این انیمه بپردازم .
تمامی کشورهای دنیا دارای فرهنگ هستند فرهنگ هر کشور از بعضی عوامل موجود در آن کشور نشات می گیره از جمله مردم، تاریخ، اقتصاد، داستانها و ... همانطور که گفتم فرهنگ هر کشور برای مردم اون کشور مهم و قابل احترام هستش اما مشکل از جایی شروع می شه که فرهنگ یک کشور خواسته یا ناخواسته وارد کشور دیگه ای بشه حالا یا کلش یا عناصری از آن فرهنگ ، وقتی این اتفاق بیفته می تونه مشکلات زیادی رو برای فرهنگی که فرهنگی بیگانه واردش شده به وجود بیاره ، من بهش می گم تهاجم فرهنگی .
مدرسه ؟ همه ی ما با این واژه کاملا آشنا هستیم . مدرسه محیطی است که همه ی ما در طول عمر خود زمان زیادی را در آن سپری کرده ایم به تعبیری مدرسه خانه دوم ماست البته این خانه دوم ما محیطی کاملا متفاوت از بقیه محیط های دیگر است محیطی که گاهی باعث جذب ما به سمت خود می شود و گاهی موجب فراری دادن ما . مدرسه محیطی است برای کسب دانش است اما اگر عمیق تر بنگریم مدرسه می تواند محیطی برای آموزش زندگی در جامعه باشد . مدرسه در واقع نمونه ی کوچکی از یک جامعه می باشد که هدفش آماده سازی دانش آموزان برای ورود به جامعه ای بزرگ تر است .
وجود عواملی در یک مدرسه می تواند این محیط را تبدیل به محیطی شاد و سرزنده برای دانش آموزان کند و یا برعکس این محیط را برای دانش آموزان کسل کننده و بی روح سازد . این عوامل می تواند از محل قرار گیری مدرسه ، نوع معماری و ساخت آن ، نحوه پرداختن به فضا سازی ، کلاس ها ، معلم ، فعالیت های جانبی و ... باشد این ها نکاتی هستن که می تواند یک مدرسه را تبدیل به فضایی عالی برای کسب دانش سازد اما چیزی که مهمه اینه که یک مدرسه حتی با نداشتن این عوامل هم می تواند یک مدرسه باشد مدرسه به 2 چیز احتیاج دارد ، معلم و دانش آموزان ، تا موقعی که این 2 عامل مهم وجود داشته باشند مهم نیست که کلاس درس ما در زیر سقف یک چادر عشایری باشد و یا مجلل ترین ساختمان های دنیا .
توی فصل تابستون از بین انیمه های که پخش شدن دو انیمه Barakamon و Gekkan Shoujo Nozaki-kun نظر من رو به خودشون جلب کردن اونم به خاطر فضای طنز گونه ای که این 2 انیمه داشتن و دیگری داستانی که این 2 انیمه به روایت اون می پرداختن . در این نقد من به انیمه Gekkan Shoujo Nozaki-kun می پردازم و در نقد دیگری به انیمه Barakamon نیز نقدی وارد می کنم .
همیشه با خودم می گفتم که مانگا کارها چه نوع شخصیت و ظاهری می تونن داشته باشن و این که ایده ها و داستان های این مانگاها چه طوری به ذهنشون خطور می کنه . بعد از دیدن این انیمه من که فکر می کردم مانگا کشیدن کار سختی هستش پی بردم که نه اتفاقا خیلی هم آسونه . فقط باید چند تا فاکتور مهم داشته باشی : 1- دانش آموز بودن 2- داشتن چند فرد که کارهات رو انجام بدن 3- شخصیت سازی افراد داخل مانگا بر اساس اطرافیان 4 – خوشتیپ نبودن 5- کمی تا قسمتی در هپروت سیر کردن و ...
شما هم اگه این فاکتور ها رو داشته باشید شک نکنید که می تونید یک مانگا کار عالی بشید شک نکنید به همین برکت قسم !!!!
قبل از شروع نقدم شما رو با کلمه آدم خواری آشنا می کنم :
آدم‌خواری یا کانیبالیسم( Cannibalism) عادت یا رسم خوردن گوشت انسان است به وسیله انسانی دیگر. باستان شناساننشانه‌هایی از این عادت یا رسم را در جامعه‌های ابتدایی یافته‌اند. بررسی‌های مردم شناسان نشان می‌دهد که آدم خواری انگیزه‌های گوناگون داشته‌است که مهم ترین آنها عبارت است از:
خوردن گوشت انسان به عنوان یک ماده غذایی:
بعضی از قبیله‌های سیاه پوست گینه، در آفریقا، گوشت انسان می‌خوردند و برای تهیه آن به قبیله‌های دیگر حمله می‌کردند و اسیر می‌گرفتند.اسیران را، مانند گاو و گوسفند، می چراندند تا پروار شوند.اسکیمو‌هانیز هنگام دست نیافتن به هیچ گونه ماده غذایی گوشت انسان می‌خوردند
صنعت انیمیشن سازی در نگاه اول یک صنعت سرگرمی به نظر میاید که هدف آن سرگرم کردن قشر کودک و نوجوان در سراسر دنیا است اما یک سوال مطرح است آیا واقعا تنها هدف این صنعت سرگرم کردن است ؟
نه ، شاید در نظر اول با همین نتیجه مواجه شویم ولی اگر کمی دقت کنیم در پس همین هدف سرگرم کردن هدف دیگری را می بینیم که به مراتب بزرگتر و خطرناک تر از هر هدف دیگری است و آن القای طرز تفکر عده ای خاص از انسان ها بر دیگر انسان های جهان است . این هدف بزرگترین و خطرناک ترین هدف در جهان است چون باعث می شود که انسان قدرت تفکر و انتخاب را از دست بدهند و تبدیل به یک ماشین بی اراده که تحت سلطه عده ای خاص هستن تبدیل شوند .
وقتی خواستم این انیمه رو نقد کنم یه چیزی برام در مورد این انیمه جالب بود اونم اسم انیمه بود روان گذر . اسم انیمه از دنیای روانشناسی برگرفته شده و مفهوم آن سلامت روانی می باشد پس اول باید بدانیم سلامت روانی چیست بعد به نقد انیمه بپردازیم پس توجه شما رو به مقاله زیر جلب می کنم
سلامت روان چیست
روانشناسان می گویند؛ شادابی، نشاط، لذت بردن از زندگی و هدفمندی مستلزم داشتن شخصیت سالم است. محققان دانشکده پزشکی جان هایکینز در آمریکا در این باره خاطر نشان می کنند که از طریق آشنایی با معیارهای سلامت روان و تطابق آن با ویژگی های شخصی، تعامل با دیگران و محیط اطراف می توانیم تا حدودی عوامل آسیب زا به شخصیت سالم را شناسایی کرده و با اصلاح آن ها برای بهره مندی از یک شخصیت سالم تلاش کنیم. به اعتقاد روانشناسان؛ سلامت روانی و جسمی، نیاز و خواسته ی همه انسان ها است و همه ی ما تلاش می کنیم که برای برقراری ارتباطات سالم، شخصیت های سالمی در زندگی انسانی پیدا کنیم. اما آیا تا کنون به این نکته فکر کرده اید که از این حیث چه فردی از شخصیت سالم بهره مند است؟
این انیمه بر اساس یک داستان ادبیات کهن ژاپن و همچنین سری مانگاهای با همین نام که توسط Baku Yumemakura و تصویرگری Takashi Noguchi ساخته شده است . این مانگا از سال 2003 تا سال 2006 در ژاپن به انتشار درآمده است و بعد از آن در سال 2008 توسط Animax به صورت یک انیمه 12 قسمتی به نمایش درآمد .
داستان اصلی این انیمه در واقع یکی از نمایشنامه ها و داستان های کهن ادبیات ژاپن است که به صورت تائتر Noh به نمایش در می آمده است قبل از گفتن داستان اصلی این نمایشنامه که به نام تپه سیاه هم مشهور است ابتدا شما را با تائتر noh آشنا می کنم :
