Space Jam 2
فیلم هرج و مرج فضایی میراث جدید «Space Jam: A New Legacy» را باید خاطرهبازی با دنیای ساخته شده توسط کمپانی «Warner Bros. Pictures» دانست. کمپانی که تعداد آثار سینمایی و شخصیتهایی که برای جهانیان خلق کرده است به قدری زیاد خواهد بود که باید به احترامش کلاه از سر برداریم.
هرج و مرج فضایی ۲ ادامهای بر جهان داستانی قسمت اول است. قسمت اول این مجموعه در سال ۱۹۹۶ اکران گردید و ایدهای جالب را درباره ترکیب دنیای کارتونی با دنیای واقعی مطرح کرد. دنیایی که در آن شخصیتهای مشهور کارتونهای کمپانی برادران وارنر از جمله باگز بانی، دافی داگ، میگ میگ، توییتی و شخصیتهای دیگر در کنار ستاره مشهور بسکتبال آن دوران یعنی مایکل جردن «Michael Jordan» قرار گرفتند تا بسکتبال بازی کنند.
لبران جیمز
قسمت اول به اندازهای برای طرفداران محبوب و نوستالژی بود که علیرغم بسیاری از نقدهای منفی، خیل عظیمی از مخاطبان هنوز از آن به عنوان یک اثر جذاب یاد میکنند. ترکیبی جذاب که در آن مسابقه هیجانانگیز بسکتبال بین تیم شخصیتهای کارتونی و رقبایشان شکل گرفت.
حال بعد از ۲۶ سال دوباره برادران وارنر تصمیم گرفته است تا دنباله این فیلم را این بار با قهرمان این روزهای بسکتبال آمریکا یعنی لبران جیمز «LeBron James» بسازد. ترکیبی که با جلوههای ویژه پیشرفته و البته بازگشت دوباره شخصیتهای کارتونی که با طعنهای جذاب تبدیل به لایو اکشن شدهاند همراه است تا اثر جذابی را دوباره خلق کنند.
فیلم توسط مالکوم دی. لی «Malcolm D. Lee» ساخته شده است که در کارنامه کاری خود ساخت آثار کمدی بسیاری را دارد. آثار کمدی که نشان میدهند باید از هرج و مرج فضایی ۲ نه یک داستان درام پدر و پسری بلکه یک اکشن کمدی فانتزی شاهد باشیم. کمدی که قرار است سراسر شوخی و تیکههای بامزه را به سمت مخاطب خود هدف بگیرد.
قصه قسمت دوم چیست
داستان ساده است، لبران جیمز و پسرش دچار اختلافاتی در سلایق خود هستند. پسر لبران میخواهد بازیساز شود اما او میخواهد که بسکتبالیست شود. در همین زمان هوش مصنوعی که توسط کمپانی برادران وارنر ساخته شده است از لبران دعوت میکند تا ایده ساخت یک فیلم با محوریت لبران را بسازد. این قهرمان بسکتبال ایده را رد میکند و همین میشود آغاز یک ماجرای هیجانانگیز در سرورهای کمپانی برادران وارنر.
ال جی با بازی «Don Cheadle» که نام هوش مصنوعی این کمپانی و شخصیت شرور داستان را دارد لبران و پسرش را وارد دنیای دیجیتال میکند تا با یک بازی بسکتبال نشان دهند که کدام یک برتر هستند. داستان فیلم همانند نسخه اول آن است و تفاوتی در نحوه روایت آن وجود ندارد.
یعنی قرار است یک بازی بسکتبال انجام شود که یک سوی آن شخصیتهای نوستالژی و ستاره بسکتبال لبران است و در سوی دیگر پسر لبران و شخصیتهای مجازی که از روی دیگر قهرمانان بسکتبال ساخته شدهاند حضور خواهند داشت. تنها تفاوت وجود خرده پیرنگهایی همچون رابطه پدر و پسری لبران و پسرش است که به این داستان اضافه شده است.
فیلمی پر از ارجاعات به آثار کمپانی برادران وارنر
فیلم پر از شوخیهای جذاب و بامزه با دنیای ساخته شده توسط برادران وارنر است. از حضور خود شخصیتهای نوستالژی مثل باگز بانی «Bugs Bunny» و تعقیب و گریزهایش با ماروین مریخی «Marvin the Martian» بگیرید تا حضور دافی داگ «Daffy Duck» با آن لهجه عجیبش موقع حرف زدن. نه تنها حضور این شخصیتهای نوستالژی بلکه حتی شوخی با آثار سینمایی ساخته شده توسط این کمپانی هم در فیلم انجام میشود.
فیلمهایی همچون مجموعه هری پاتر «Harry Potter»، سریال بازی تاج و تخت «Game of Thrones» و دنیای دی سی به خصوص شخصیتهای سوپرمن، بتمن و واندر وومن که همگی در این فیلم حضور افتخاری دارند.
فیلم حتی گریزی به سینمای کلاسیک همچون فیلمهای «Casablanca» و « Play it again, Sam» نیز میزند و با آثار مشهوری همچون کینگ کونگ «King Kong»، ماتریکس «Matrix»، مکس دیوانه «Mad Max: Fury Road» و یک دو جین از دیگر شخصیتهای این کمپانی شوخی انجام میدهد.
به همین دلایل بالا میتوان گفت قسمت دوم فیلم هرج و مرج فضایی بیشتر از آنکه فیلمی سینمایی باشد، اثری تبلیغاتی برای نمایش تاریخچه ۱۰۰ سال فعالیت این کمپانی بزرگ است. کمپانی که با ساخت این فیلم تبلیغاتی میخواهد عظمت دنیایی که ساخته است را دوباره به مخاطبان خود یادآوری کند.
ترکیب بسکتبال و سینما تجاری
وجه دیگر فیلم «Space Jam: A New Legacy» را باید از دید ورزش بسکتبال دید. ورزشی که در آمریکا نه یک ورزش معمولی بلکه ورزشی است که در رگ و خون شهروندان آمریکایی ریشه دوانده است. به خصوص جامعه سیاهپوستان آمریکا که بسکتبالیستهای لیگ «NBA» را به عنوان یک الگوی خاص مینگرند، چیزی همچون ابرقهرمانان دنیای کمیک.
ترکیب و همکاری پایاپای رسانه و بسکتبال در آمریکا، مفهومی است که تقریبا برای همه اهل فن ثابت شده است. زیرا قدرت بسکتبال در بین جوانان آمریکایی و الگو قراردادن بسکتبالیستهای مشهور در بافت فرهنگی کشور آمریکا همیشه مورد توجه بوده است. به همین دلیل است که رسانههای آمریکایی از ورزشکاران شاغل در بسکتبال به عنوان ابزارهای تبلیغاتی خود استفاده میکنند.
هرج و مرج فضایی و مسئله تبلیغات
قسمت اول و دوم هرج و مرج فضایی نیز دقیقا به همین دلیل ساخته شده است؛ تبلیغ بسکتبال و بسکتبالیستهای آمریکایی به عنوان یک الگوی تبلیغاتی. قسمت اول این مجموعه با مایکل جوردن ساخته شد، قهرمان بسکتبال آمریکا که حتی سالها بعد از بازنشست شدند نیز محبوبیت بسیاری دارد. شخصیتی که الگوی یک قهرمان آمریکایی را تشکیل میدهد و نماد ورزش بسکتبال است.
نمادی که سود سرشاری را برای شرکتهای بزرگ ورزشی و غیر ورزشی به همراه خواهد داشت که او مدل تبلیغاتی آنها باشد. حال قسمت دوم این فیلم با همکاری یکی دیگر از الگوهای تبلیغاتی ورزش بسکتبال ساخته شده است؛ قهرمان امروز لیگ ان بی ای یعنی لبران جیمز. شخصیتی که در ابتدای داستان هوش مصنوعی کمپانی در وصف او میگوید که لبران یک شخصیت مردمی، خوش تیپ، ورزشکار و یک الگو برای همه است.
البته لبران تنها ورزشکار معرفی شده در این فیلم نیست و بسکتبالیستهای دیگری همچون «Klay Thompson»، «Anthony Davis»، «Diana Taurasi» و «Damian Lillard» نیز در این فیلم حضور افتخاری داشتهاند.
تبلیغ بسکتبال و برادران وارنر در یک فیلم
ترکیب سینما و ورزش برای تبلیغ همان دلیلیست که ساخت فیلم هرج و مرج فضایی را توجیه میکند. ابتدا تبلیغی برای کمپانی برادران وارنر که تاریخچه محصولاتش را به نمایش بگذارد و دیگری تبلیغ ورزش بسکتبال و برندهایی همچون نایک که در یکی از صحنههای فیلم بعد از سقوط لبران به دنیای کارتونی، جای سقوط آن را شبیه به لوگوی این کمپانی میبینیم.
فیلم هرج و مرج فضایی ۲ با آن ترکیب دوباره کاراکترهای نوستالژی انیمیشنها با دنیای واقعی فضای شوخ و شادی را برای مخاطبان فیلم ایجاد کرده است. به احتمال زیاد این فیلم از سوی منتقدان امتیازات پایینی را کسب خواهد کرد زیرا نه داستان درست و حسابی دارد و نه شخصیتپردازی خاصی برای کاراکترهایش. زیرا کارکرد این فیلم گفتن قصه یا داستان نیست، بلکه یک دورهمی برای اهالی سینما و ورزش بسکتبال است تا با خاطره بازی با نوستالژیهای خود سرگرم شوند و کمی هم پول به جیب بزنند.
منبع: مجله فیلم گردی
سلام اقای بهامیر
خسته نباشید وقت تون بخیر
سوال ازتون داشتم :
چند وقت پیش از شما شنیدم که فرمودید اسم فیلم ها و انیمیشن ها رو باید به انگلیسی گفت.
میخواستم بدونم چرا از نظرتون نباید از معادل فارسیش استفاده کرد؟ مثلا چرا بجای اینکه بگیم "تالار اسرار"، باید بگیم "chamber of secret "؟
در کل تشکر میکنم از اینکه نقد های ارزشمند و پخته ای برای مخاطب تون مینویسد و دید مخاطب رو وسیع تر میکنید🙏🏼😊
پ.ن: پروفایل جدیدتون هم مبارک😅