شخصیت پردازی
شخصیت پردازی، گزینش، کنار هم قرار دادن و مرتبط نمودن معنای شماری از شخصیت‌های تعریف شده عالم هستی با هم دیگر، در یک موقعیت بیانی است.
شخصیت‌پردازی، ساختن و پرداختن شخصیت برای یک روایت است. شخصیت‌پردازی یکی از عناصر ادبی است که ممکن است در یک اثر هنری دراماتیک یا مکالمات روزمره به کار گرفته شود. ممکن است شخصیت‌ها از طریق بیان اوصافشان، اعمالشان یا سخنانشان یا افکارشان و یا فعل و انفعالاتشان در برخورد با شخصیت‌های دیگر معرفی شوند.
تاریخچه:
اصطلاح شخصیت‌پردازی در اواسط قرن ۱۵ معرفی شد. ارسطو چارچوب (طرح اصلی) را متقدم بر شخصیت می‌دانست به عبارت دیگر او روایت پیرنگ‌محور را از روایت‌شخصیت محور برتر می‌دانست، او در بوطیقای خود استدلال می‌کند که تراژدی «نمایشی از زندگی و کنش هاست و نه انسان»، در قرن ۱۹ این دیدگاه معکوس شد یعنی واقع‌گرایی در رمان و بعدها پیشرفت‌های تاثیرگذار در علم روانشناسی، تقدم شخصیت در داستان (روایت شخصیت‌محور) را ، تایید کرد.
نحوه ی ارائه شخصیت پردازی:
ویسنده از دو طریق می‌تواند در مورد یک شخصیت به مخاطب اطلاعات بدهد:
الف) شخصیت‌پردازی مستقیم یا صریح:
نویسنده صریحا از طریق راوی یا خود شخصیت یا شخصیت دیگری به مخاطب می‌گوید که آن شخصیت چه ویژگی‌هایی دارد.
ب) شخصیت‌پردازی غیرمستقیم یا ضمنی:
مخاطب باید خودش با توجه به افکار شخصیت، افعالش، سخنانش(کلماتی که کاراکتر برای صحبت کردن انتخاب می‌کند یا حالتی که صحبت می‌کند)، ظاهر فیزیکی‌اش، عادات و رفتار و اطوار متمایز شخصی و فعل و انفعال شخصیت با شخصیت‌های دیگر(عملی که شخصیت در قبال شخصیت‌های دیگر انجام می‌دهد و عکس‌العملی که شخصیت‌های دیگر در قبال او انجام می‌دهند) منجمله واکنش‌هایی که شخصیت‌های دیگر به شخصیتی که در نظر داریم انجام می‌دهند، ویژگی‌های شخصیت را استنتاج کند و شخصیت را بشناسد.
شخصیت پردازی در درام:
شخصیت‌ها در تئاتر، تلویزیون و سینما از شخصیت‌های رمان‌ها متفاوت هستند از این جهت که ممکن است بازیگران توصیفات نویسنده از یک شخصیت و دیالوگ‌ها را به شیوه منحصر به فرد خودشان تفسیر کنند تا بتوانند لایه‌های جدیدی به شخصیت اضافه کنند و به شخصیت عمق ببخشند. و این موضوع باعث می‌شود که منتقدان بتوانند بازیگر‌های مختلفی که نقش بانو مکبث را بازی کرده‌اند، مقایسه کنند. تفاوت اساسی دیگر این است که در درام بر خلاف رمان یا داستان کوتاه، امکان این وجود ندارد که بتوانیم وارد ذهن شخصیتی بشویم و باطن شخصیت را ببینیم در نتیجه در درام این شیوه تشریح شخصیت (شخصیت‌پردازی) غیر ممکن است.
