مصاحبه با روزنامه آگاه درباره انیمه و مانگا

 انیمه‌های ژاپنی نه‌تنها در ژاپن که در اروپا و آمریکا نیز با استقبال بی‌نظیری روبه‌رو شدند. امروزه در مراسم و جشنواره‌های نوجوانان، نه‌تنها لباس‌های ابرقهرمانان ژاپنی پوشیده می‌شود، بلکه فرهنگ ژاپنی از طریق مانگا و انیمه‌ها در حال رشد است. نوجوانان غربی از ماسک‌ها، لباس‌ها و سلاح‌های این قهرمانان به‌طور گسترده‌ای استقبال می‌کنند و حتی به‌مدد موجودات عجیب‌وغریب معرفی‌شده در این آثار، نوعی جادوزدگی مجدد به فرهنگ غربی راه یافته است. این جادوزدگی یا افسون‌زدگی، به‌مدد شخصیت‌هایی که قدرت‌های عجیب و جادویی دارند و در مانگاها و انیمه‌های ژاپنی به‌وفور یافت می‌شود، توانسته است به‌سرعت راه خود را در فرهنگ سراسر جهان باز کند و طرفدارانی برای خود بیابد. مسعود کوثری، عضو هیات‌علمی گروه ارتباطات دانشگاه تهران در مقدمه کتاب «مطالعه مصرف مخاطبان انیمه و مانگا در ایران» نوشته مرضیه ادهم که ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شده است، اینطور می‌نویسد.

مصاحبه با خبرگزاری حوزه درباره کیپاپ

به گزارش خبرگزاری حوزه، چند سالی است که این پرسش به صورت جدی ذهن و فکر برخی اندیشمندان و پژوهشگران مسایل فرهنگی و اجتماعی را به خود مشغول ساخته که به راستی چرا بخش قابل توجهی از نوجوانان ایرانی همچون بسیاری از هم سن و سالان خود در کشورهای دیگر، شیفته ستاره‌های چشم‌بادامی در سریال‌ها و موسیقی‌های کره‌ای شده‌اند و راز و رمز فراگیری موج کره ای «کی دراما» و «کی پاپ» چیست!؟

نقد کتاب تابوت سرگردان

میزگرد نقد و بررسی کتاب «تابوت سرگردان» نوشته حمیدرضا شاه‌آبادی با حضور نویسنده اثر و سه تن از کارشناسان حوزه کودک و نوجوان، در اتاق گفت‌وگوی ایبنا برگزار شد. در این نشست، یاشار هدایی نویسنده، پژوهشگر و منتقد ادبی، امیرمحمد بهامیر، پژوهشگر و مدیر واحد ارزیابی و پژوهش کدومو (سرویس دستیار چندرسانه‌ای خانواده و سامانه هدایت مصرف خانواده) و فاطمه اسکندری یگانه، دبیر بخش ارزیابی کتاب «کدومو» به نقد و بررسی این اثر پرداختند.

رمان نوجوان «تابوت سرگردان» جدیدترین اثر حمیدرضا شاه‌آبادی است که داستان رازآلود آن در بستری از تاریخ قاجار رخ می‌دهد. این کتاب در ۲۴۸ صفحه و بهای ۲۶۵ هزار تومان از سوی نشر افق منتشر شده است. در این گزارش، بخش اول میزگرد نقد و بررسی «تابوت سرگردان» آمده است که می‌توانید در ادامه بخوانید:

رده بندی سنی در ایران اعمال می شود یا نه؟

انتخاب محصول رسانه‌ای مناسب، همواره دغدغه بزرگی برای مخاطب به خصوص والدین است. دغدغه‌ای که باوجود سواد رسانه‌ای و ابزارهای آن تاحدودی خیال مخاطب را راحت کرده است اما لازم است که مخاطبان در خصوص این ابزارها اطلاعات بیشتری کسب کنند. یکی از این ابزارها سیستم رده‌بندی سنی است. این سیستم که در بیشتر کشورهای دنیا اجرایی می‌شود، ابزاری برای نظارت و مدیریت مصرف محتوا توسط مخاطب و خانواده‌هاست. نظام رده‌بندی سنی برای اولین‌ بار در کشور آمریکا شکل گرفت. هدف آن نیز ایجاد ساختاری برای کنترل استاندارد بر محتوای فیلم‌ها در جهت ارائه به مخاطبان بود. در دهه ۱۹۶۰ فیلم‌های آمریکایی محتواهایی نامناسب را به وفور استفاده می‌کردند. همین باعث شد تا والدینی که فرزندان خود را در مواجهه با این محتواها می‌دیدند، شروع به اعتراض کنند. نتیجه این اعتراضات ایجاد سیستمی شد تا بتواند نظام محتوایی آثار سینمایی را پالایش کند.

کارگردان‌های جشنواره فیلم فجر 43 با چه زبانی حرف می‌زنند!

فیلمسازهای مختلف در سراسر جهان از سینما برای بازگویی آنچه که در ذهنشان می‌گذرد استفاده می‌کنند. اگر بخواهیم ساده‌تر بگویم، فیلم‌هایی که کارگردان‌های سینما می‌سازند به نوعی جهان ذهنی آن‌ها را لو می‌دهد. این جهان ذهنی یا نظام محتوایی نیز برای کارگردان با توجه به سمت و سو‌های ایدئولوژیک، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی متفاوت است. اما با نگاهی دقیق‌تر به آثار آن‌ها می‌توان فهمید که به دنبال چه هستند.

جشنواره 43‌ام میزبان 36 کارگردان است. از میان این تعداد کارگردان، 8 نفر به عنوان فیلمساز فیلم اولی در جشنواره حضور دارند. یعنی هیچ سابقه تولید فیلم بلندی ندارند که بتوان بر اساس آن نقشه ذهنی‌شان را متوجه شد. 4 کارگردان تا پیش از فیلم جدیدشان در جشنواره، تجربه ساخت فیلم داشته‌اند اما آثار آن‌ها در دسترس عموم نیست و یا اکران نشده است که بتوان شاخص‌های ذهنی آن‌ها سنجید. 10 کارگردان نیز تنها با یک اثر بلند ساخته شده پا به جشنواره گذاشته‌اند و 14 فیلمساز نیز با حداقل 2 فیلم در کارنامه خود، فیلم جدیدشان را راهی جشنواره فیلم فجر کرده‌اند.

بر همین اساس در این مطلب طبق شاخص‌های رده‌بندی سنی که به عنوان نظامی واحد و منسجم می‌تواند نظام فکری کارگردان‌های حاضر در جشنواره را بسنجد، به سراغ سنجش محتوای 2 اثر آخر 13 کارگردان‌ حاضر در جشنواره رفته‌ایم تا آثار آن‌ها طبق شاخص‌های خشونت، ترس، ناهنجاری، الگو مثبت و پیام مثبت مورد سنجش قرار گیرد و متوجه شویم قرار است با چه نظام فکری در جشنواره امسال رو به رو باشیم.

نقد فیلم باغ کیانوش

موز کلید واژه‌ای است که اگر این روزها سری به سینماها بزنید، حتما آن را خواهید شنید. شنیدن این واژه در سینما امری عادی نیست. اما با اکران فیلم‌سینمایی باغ کیانوش، این امر غیرعادی به امری عادی تبدیل شده است. زیرا باغ کیانوش با تدبیر تیم تبلیغاتی اثر، به این کلمه کاملا بی‌ربط به محتوای فیلم پیوند خورده است!

اهمیت تولید کمیک برای نوجوانان

زمانی که مقوله صنعت پی‌نما یا کمیک را بررسی می‌کنیم‌؛ چالش اصلی برای انتشار این‌گونه کتاب‌ها، نوپابودن صنعت کمیک در کشور است‌؛ چراکه نمونه‌های فارسی‌زبان قدرتمندی برای مطالعه در اختیار نداریم و هرچه که هست کارهای خارجی یا ترجمه شده است. در‌حالی‌که کمیک‌های خارجی از‌جمله تولیدات ژاپنی و آمریکایی بازارها را تسخیر کرده و در ایران نیز مشتری‌های پروپا قرصی دارد و از قضا اکثر این مخاطبان علاقه‌مند نوجوانان کشور هستند. کمیک‌های خارجی در شرایطی به دست نوجوان ایرانی می‌رسد که مضامین این‌گونه کتاب‌ها هیچ ارتباطی با ارزش‌های ملی و مذهبی ما ندارد و قطعا بر باورهای نوجوانی که هویت او در حال شکل‌‌گیری است، تأثیرات مخربی به‌جا می‌گذارد. برای بررسی بیشتر موضوع با امیرمحمد بهامیر، پژوهشگر انیمیشن و کمیک گفت‌وگویی داشتیم‌‌؛

نقدی بر چهل و یکمین جشنواره فیلم کوتاه تهران

انیمیشن همچون هوش مصنوعی یکی از ابزارهای ساخت فیلم است. ابزاری که به واسطه تصویرسازی خیال همیشه مورد توجه فیلمسازانی بوده که می‌خواستند خیال را به تصویر بکشند. استفاده از تکنیک خلق خیال آن هم در آثار کوتاهی که پیامی بزرگسالانه ارائه می‌کنند نیز کاری متداول است. پس با این توضیحات باید بدانیم که هر اثری که از تکنیک انیمیشن استفاده می‌کند برای مخاطب کودک و نوجوان نیست.

کتاب بر فراز دنیای انیمه

امیرمحمد بهامیر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره ضرورت تألیف کتاب درباره انیمه و مانگا در بازار کتاب ایران گفت: بخش اصلی تولید این کتاب از دغدغه شخصی و سال‌ها فعالیت در حوزه انیمه و مانگا آمده است. بعد از تجربه خوبی که در بخش پژوهش و نگارش مستند انیمه در ایران داشتم، زمانی که پیشنهاد برای تولید چنین کتاب پژوهشی از سمت «کدومو» به من شد، خوشحال شدم؛ زیرا این پژوهش همسو با تجربیات کاری‌ام و همچنین پژوهش‌ها و دغدغه‌های مجموعه کدومو بود.

نقدی بر سی و ششمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان

سی‌و‌ششمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان این روزها در شهر اصفهان در حال برگزاری است؛ جشنواره‌ای که اعتبار و ارزش آن اگر از جشنواره فجر یا جشنواره فیلم کوتاه تهران بیشتر نباشد کمتر نیست. علت این ارزشمندی اهمیت بالای سینمای کودک و نوجوان است. سینمایی که پایه و اساس آن تولیدات رسانه‌ای برای رده‌های سنی پایین یعنی آینده‌سازان این مرز و بوم است، این روزها حال و روز خوبی ندارد. سینمای کودک و نوجوان ایران در دهه 60 و 70 به اندازه‌ای قوی بود که نسل‌های طلایی فیلمسازان کودک را پرورش داد، هنرمندانی که در حال حاضر نیز مشغول به فعالیتند. پس از آن سال‌های طلایی، متاسفانه امروز شاهد وضعیت نامناسب این سینما و به‌خصوص تولیدات آنیم. دانستن اینکه سینمای کودک وضعیت خوبی ندارد، سخت نیست. تنها لازم است نگاهی به وضعیت سی‌وششمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان بیندازیم.