کره در محاصره کلیشه ها

هر سال شاهد این هستیم که شبکه های کره ای برای جذب و سرگرم کردن مخاطبان خود سریال های بسیاری را می سازند. سریال هایی در ژانر های مختلف از جمله عاشقانه، کمدی، فانتزی، جنایی و غیره ساخته می شوند و هدفشان سرگرم کردن مخاطبانی است که پای تلویزیون می نشینند. در دهه اخیر سریال های کره ای نه تنها در خود کره بلکه در کشور های دیگر نیز مخاطبان زیادی را به سمت خود کشانده اند. ایده های داستانی هیجان انگیز، داستان های عشقی جذاب و همین طور استفاده از بازیگران و خوانندگان مشهور کره ای از جمله دلایلی است که این قبیل سریال ها توانسته اند حتی در سطح بین المللی نیز بدرخشند.

امروزه سریال های کره ای بسیاری ساخته شده اند که شمردن همه آن ها شاید امری بسیار سخت باشد. سریال هایی با ایده های مختلف، داستان های متفاوت، بازیگران مشهور و البته کلیشه های تکراری بسیار زیاد. درست است، کلیشه های تکراری امروزه تبدیل شده است به آفتی برای سریال های کره ای که برای مخاطبان پخش می شود. کلیشه هایی که تقریبا در تمامی سریال ها می توان رد پایی از آن ها را دید. صنعت سریال سازی کره جنوبی بر خلاف سینمایش که ایده های جذاب همراه با پرداخت داستانی خوب در آن مشاهده می شود نتوانسته است که از کلیشه ها دوری کند. مشکلی اصلی سریال های کره ای این است که برای جذب مخاطب مجبور هستند از ایده ها یا فرمول هایی استفاده کنند که قبلا استفاده شده و از آن ها جواب گرفته شده است. متاسفانه همین امر باعث شده است تا سریال های کره ای بسیار خسته کننده و گاهی غیر قابل تحمل شوند. استفاده از فرمول هایی که قبلا در سریال های دیگر استفاده شده امر خوبی است منتهی نه این که این فرمول ها جای خلاقیت و پرداخت درست داستان را بگیرد. البته شاید این قضیه ریشه در سلیقه مخاطبان کره ای نیز داشته باشد. چرا که کره ای ها نشان داده اند که از ایده های جدید یا فرمول های جدید اصلا استقبال نمی کنند و سریال هایی که متفاوت از دیگر اثار ساخته شده باشند را دوست ندارند. انگار حتی خود کره ای ها و سلیقه هایشان نیز مثل سریال هایشان درگیر کلیشه شده است. همین امر باعث شده است که نویسندگان کره ای به جای خلاقیت رو به کپی کاری از دیگر داستان بیاورند. آن هم کپی هایی که ای کاش خوب بودند، چون آن وقت می توانستیم تحملشان کنیم. ولی این کپی ها گاهی حتی ارزش وقت گذاشتن را نیز ندارند.

به عنوان کسی که بیشتر از ده سال است که مخاطب حرفه ای فیلم ها و سریال های کره است می گویم که سریال های قدیمی کره ای بسیار بهتر از آثار جدیدشان هستند. چرا که حداقل درگیر کلیشه های تکراری نبودند و می توانستیم از دیدنشان لذت ببریم. البته کلیشه های تکراری در داستان ها فقط بخشی از مشکلات سریال های کره ای است. مشکلاتی که بیشترشان به این خاطر هستند که مخاطبان سریال های کره ای به دنبال مطالب مفید و نقدهای سازنده درباره این سریال ها نیستند. مخاطبان امروز این سریال ها به شنیدن نظرات عامیانه و غیر تخصصی پیج های غیر حرفه ای شبکه های مجازی عادت کرده اند. جایی که ادمین هایی که تخصصی در نقد فیلم ندارند با کلمات احساسی و متن هایی فاقد ارزش فقط از سریال ها تعریف و تمجید می کنند و با بیان کلمه های فوق العاده، شاهکار، حتما ببینید، بهتر از این نیست و غیره نه تنها سلیقه مخاطبان را نابود کرده است بلکه اجازه نمی دهند مخاطبان حداقل به دنبال پیدا کردن نظرات حرفه ای تر بروند. متاسفانه دنیای امروز فن پیج ها شده اند مثل قدیمی بزرگتر های ما که ما را به خیر شما امیدی نیست شر مرسان.

یادداشت جلد سوم مجله شرق آسیا
به قلم امیر محمد بهامیر مدیر مسئول مجله